#54 - "Intruz" - Stephenie Meyer

Świat został opanowany przez niewidzialnego wroga. Najeźdźcy przejęli ludzkie ciała oraz umysły i wiodą w nich normalne życie. Jedną z ostatnich niezasiedlonych, wolnych istot ludzkich jest Melanie. Wpada jednak w ręce, wroga, a w jej ciele zostaje umieszczona dusza o imieniu Wagabunda. Intruz bada myśli poprzedniej właścicielki ciała w poszukiwaniu śladów prowadzących do reszty rebeliantów. Tymczasem Melanie podsuwa duszy coraz to nowsze wspomnienia ukochanego...






Okładka: miękka
Ilość stron: 559
Cena: 39,90 zł
Wydanie za granicą:6 maja 2008 rok
Wydanie w Polsce: 14 listopad 2008 rok
Wydawnictwo: Dolnośląskie

Książkę można podzielić w sumie na 3 części: monotonną, ciekawą i na prawdę wciągającą. Pierwsze 90 stron lektury, było hm... nudne? Tak. Na początku nie mogłam załapać o co chodzi, nie wiedziałam tak na prawdę kto jest kim i jaki ma wkład w fabułę. Wszystko było nie zrozumiała, i przez to nudne. Dlatego te strony okazały się najgorsze, zajęły mi aż 3 dni, by je przeczytać, ponieważ jakoś specjalnie mnie nie ciągnęło. I to jest chyba jedyny minus tej książki.

Po przebrnięciu przez te kilkadziesiąt nudnych stron, w mojej głowie zaświeciła się lampka nadziei, że może jednak Stephenie Meyer, nie jest taką zła pisarką. Nie myliłam się i tym razem, od dawnego czasu, nie zostałam tak miło zaskoczona jeśli chodzi o autora. Było to miłe, ponieważ kolejne 150 stron pochłonęłam w jeden dzień, a tak naprawdę w kilka godzin, na jednym wdechu.

Kolejne 300 stron były wspaniałe, zaskakujące i ciekawe, nie mogłam oderwać się od lektury i chwała za to, że te popołudnie było jednym z luźniejszych, bo tą część również przeczytałam w kilka godzin, kończąc w nocy. Ta część bardzo wzruszająca, oraz w pewnych momentach smutna. Mimo tego i tak książkę oceniam na 6.

"Pozostało dwadzieścioro dziewięcioro ludzi i jeden intruz"

Moją ulubioną postacią, która od razu podbiła moje serce, okazała się Melanie. Być może w całej książce (dopiero w epilogu) nie możemy zobaczyć jej jako cielistego (?) bohatera, to urzekła mnie swoimi komentarzami, często sarkastycznymi słowami do Wagabundy. Kolejną cechą, dzięki której Melanie przypadła mi do gustu, była jej silna wola. Nie poddała się, gdy musiała uciekać, nie poddała się gdy wszczepiono jej obcą duszę, nie poddała się gdy bliskie jej osoby pragnęły jej śmierci. Takich bohaterów trzeba podziwiać.

"Zdążyłam się już przekonać, że pękające serce nie jest jedynie wymysłem poetów"

Jeśli chodzi o samo moje podejście do tej książki, to muszę Wam powiedzieć, że było one trochę nie do końca pozytywne. Chciałam, a jednocześnie nie za bardzo ciągnęło mnie do zapoznania się z tą lekturą. Dostałam ją, w sumie przez przypadek, bo gdyby nie koleżanka to tytuł dzisiejszej pozycji, znajdowałby się na szarym końcu mojej listy "must read". Moim kolejnym "uprzedzeniem", była autorka książki, czyli legendarna twórczyni sagi Zmierzch. Dlatego jeśli nie uważasz Stephenie Mayer za dobrego autora, i tak samo jak ja, nie przepadasz za Zmierzchem, musisz sięgnąć po Intruza! Od razu zmienisz zdanie o autorce.

"Nie umierasz. Zapewnia mnie Mel. Zasypiasz"

Jako, iż biorę udział w wyzwaniu czytelniczym pt. "Najpierw książka, później film" wypadałoby napisać kilka słów odnośnie ekranizacji "Intruza". Film, jak i w sumie sama książka dalej we mnie siedzą, dlatego kilkanaście godzin od skończenia lektury, sięgnęłam po jej wersję filmową. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona, ponieważ myślałam, że tak dobrą książkę, zniszczą złą ekranizacją, po którą sięgnę zapewne więcej osób. Tym razem znów się myliłam! Film okazał się bardzo podobny do książki, fakt wycieli kilka fajnych fragmentów, to i tak film oceniłabym na 5. Sam dobór aktorów, oraz scenerii (wygląd jaskini) był fenomenalny, a scena gdy Wana postanawia oddać ciało Melanie, był bardzo wzruszający. Chyba jeszcze bardziej go przeżyłam, niż w książce.

"Bądź szczęśliwa Mel, tylko tyle. Bądź szczęśliwa"

Pozdrawiam.

Recenzja bierze udział w wyzwaniu "Najpierw książka, później film"